Mastyks jest naturalną żywicą roślinną pozyskiwaną z drzewa pistacji kleistej (Pistacia lentiscus – lentyszek). Drzewo mastyksowe rośnie na obszarze basenu Morza Śródziemnego.
Mastyks był znany już w starożytnej Grecji ze względu na jego właściwości bakterio i grzybobójcze. Żuty ma ponoć działanie wybielające zęby i rozpuszczające kamień nazębny.
Smak i zapach mastyksu jest dość subtelny i żywiczny – sosnowy.
Łzy Chios – żywica mastyksowa
Najpopularniejszy i chyba najbardziej znany jest mastyks pochodzący z greckiej wyspy Chios, gdzie uprawiane są drzewa mastyksowe.
To tam ze względu na dogodne warunki atmosferyczne i glebowe uprawiane są drzewa pistacji kleistej, które „płacząc” wydzielają żywicę zastygającą w jasnożółte, czy zielonkawe, półprzeźroczyste grudki mastyksu.
Zbiory mastyksu trwają od czerwca do września.
Ze względu na ograniczony zasięg występowania i konieczność ręcznego zbierania mastyksu jest on stosunkowo drogi.
Zastosowanie mastyksu w kuchni, medycynie, kosmetyce i sztuce
Żywica mastyksowa znalazła swoje zastosowanie w kuchni jako dodatek (przyprawa) do deserów, mastyks jest również składnikiem likieru Mastichato.
Mastyks uznać można za jedną z pierwszych gum do żucia, tzw. guma mastyksowa – podczas żucia żywica zmienia swój kolor na biały.
Ze względu na swoje właściwości mastyks, żywica i olejek mastyksowy, znalazły zastosowanie w medycynie, kosmetyce oraz sztuce (mastyks można wykorzystać do produkcji werniksu).