Szarańczyn strąkowy, różkowiec strąkowy (Ceratonia siliqua L.) nazywany jest często drzewem karobowym lub krótko – karobem to występujące we wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego zimozielone drzewo.
Spis treści
Szarańczyn strąkowy (Ceratonia siliqua L.) – charakterystyka
Szarańczyn strąkowy (Ceratonia siliqua L.) należy do rodziny bobowatych, drzewo osiąga wysokość od 4 do 10 metrów jest gęsto ulistniony i posiada szary, gładki pień.
Liście drzewa karobowego są skórzaste, błyszczące i ciemnozielone, mają jajowaty kształt i faliste brzegi (trochę przypominają liść laurowy).
Szarańczyn strąkowy kwitnie od sierpnia do października, a kwiaty potrafią wyrastać bezpośrednio z pnia.
Owocem drzewa karobowego są strąki, które osiągają długość od 10 do 30 cm. Strąki karobu są mocno spłaszczone, na początku zielone, później zmieniają barwę na brązowo-fioletową. Strąki drzewa karobowego nazywane są często chlebem świętojańskim.
Drzewo karobowe gdzie i jak rośnie? – występowanie
Szarańczyn strąkowy występuje naturalnie w obszarze Morza Śródziemnego, możemy go spotkać na skalistych wybrzeżach, czy w maki.
Często sadzony był jako drzewo, które miało dawać cień i owoce. Drzewo karobowe znane jest w uprawie już od ponad 2000lat, głównie ze względu na nasiona i ich szerokie zastosowanie oraz właściwości.
Ciekawostką jest, że nasiona drzewa karobu mają zawsze tą samą wagę i w starożytności kupcy używali ich jako jako odważników przy ważeniu złota i klejnotów. Stąd wywodzi się stosowana po dziś dzień jednostka określająca masę kamieni szlachetnych – karat.
Drzewo karobowe – zastosowanie
Główne zastosowanie mają nasiona drzewa karobowego – spożywane na surowo, czy poddane obróbce cieplnej – smażeniu, czy prażeniu. Ze strąków wyciska się również sok, a zmielone nasiona karobu nazywane są mączką z chleba świętojańskiego.
Strąki Szarańczyny strąkowego wykorzystywane są również jako pasza dla bydła.